ولات و ایل و مالِت در چه حـالن
جوونل دیبلالِت در چه حالن ؟
بگ بینم بهـــــار ابیده صحرا
سرو ایگو هنی هم خاله زهرا ؟
هنـــی ساز و نغاره و داوتی هه
من آبـــادی فقیر پاپتی هه؟
هنی هم خهک و خل من مال هسی
بگ او سـی کلک امسال هسی؟
هنی هم سند موری رسمه یـا ،نه
شلی شیری م دوری رسمه یا ، نه؟
غلــــوممه چطوره تیزه بیلش
هنی تیــغ ایزنه بی زر سبیلش؟
کسی حال کسی ن ایپرسه یـا نه
ریاست خانقلی خان قرصه یا نه؟
یه نامه ی دادی و کـردی خرابم
وری تاوه ی تیت کـردی کبابم
چه وابیــیه که نامه ت بو غم اییه
اول تـا آخرش بـو ماتم اییه
گمون کردم کـه مهلی رو به رایی
کنیزی نیکنی خـوت شامرایی
دلم نیخو کـــه دلتنگ مو وابی
کلــو وابی و همرنگ مو وابی
یه دف ایگی که لهری بـو نیاره
کمش خالیه شــوم شو نیاره
یه روز ایگی که من باغـم بلی نی
یه شو ایگی که من پیلم تلی نی
پسین ایگی که تش چالی مو کوره
صباش ایگی که زن حالوت بوره
یه روز ایگی که حوض هونه خشکه
یه دف ایگی تویزه م چال مشکه
یه گی ایگی که پازن تیر خرده
تیی میمینه هف من فیر خـرده
تو فکر حال و پال سال خــوت بو
وه فکر کهره ی کرچال خـوت بو
مگُ جونــــم سرو من مال نیسی
علف ســی کهره کرچال نیسی
مفرما ،گــانُ، گرگش لاتنـــایه
کمــر نوبنـــد کفتار اشکنایه
تو ایگی ، دُز، ولاتـــه داده دم باد
توهم مث مو دروکن،داد بی داد!
یکی نیسی بگــــو مه تو پلیسی
کو حالو مه تو "چن "سر ره دریسی؟
تو فکر حال و پال سال خــوت بو
وه فکر کهره ی کرچال خـوت بو
تش و تنگــــی اگر کوره جهنم
اگر سگ بی رووه جوره وه جهنم
جهنــــم، ار یه دار سوز نیسی
درک، ار ماهیی من حوض نیسـی
درک، ار بزگــری وابی وه پازن
شل و کـــور و کلو، وابی نهازن
مو دلتنگ تونم ؛یعنی تـونَ ایخوم
بیو پلتــــه بپیچن دور نی خم
وری ملکیت اگر تنگه، لچش کــن
زمهسونِ، وه شلغم دلته خش کــن
بوین دنیا چقر خــــوب و قشنگه
همی جا خندیه، شهر فرنگه
***
تو هوشابنگ حال احوال خــوت بو
وه فکر شلغم امسال خـــــوت بو
***
کرزنگلو
همه ایگن بهار اومیه ، سال و نویه
اما سر درویل هنی هم شلویه
کره دز نویسا من ایدشت و،صحرا
اسیر رگ و ریشه ی بنگرویه
درنگی و گوگ و تهی نی و چشمه
حروم نفس نحس کرزنگلویه
دوی سی دل دردَبارم نویسا
که مرگ َم دَ تی دردمون کشکلویه
خیا ، پیر و پیغمبری حرف مفته
دزی سربلندی ، درو آبرویه
امیدی و ای تیر و طیفه مبندیت
کلو عاقل آبییه عاقل کلویه
و دین بو مگردیت و مردی مجوریت
که کر کهخدا و دوور کیبنویه
م.نگین تاجی
سوارِ سوز پوشِ ایلِ باور
درختِ باورم ترزهس و نومی
بنه ی ناری که بوم وازنده بیدش
تغرس مرگ وش بارهس و نومی
تغرس مرگ باغَ دایه دم تش کسی نیسی یه کپ او وش بریزه
گل نرگس که بندیرت نشهسه وری تاوه ی ستم داره ایبریزه
ستم شوخین زه وُ غارت که ایله
نویسا، یه کماچی زر بهونی
وه دادم نیرسی ای داد بیداد
گله ی دل گرگی وابی کو چپونی
دزی وُ دوز و غارت مالُ پر کِ درو وُ درد، سر جَی دین وریسا
کموتر بالش اشکهس و تهی مرد من ای باغل یه باهنده ی نویسا
نویسا روز خش سی نسل آدم
سفید وابییه ری قابیل تیمو
خدا وُ پیر و پیغمبر، بگم چه
غزون وابییه باور بو وُ دیمو
بیو بارونِ باور دشتَ تر کن تیه ی باوینه کور وابی وه تشنه ی
شلو وابییه هرچی چشمه وُ رو تهی مرد و کموتر روزِ خش نی
امیدِ ایلِ باو ر مرده یِ مو
بیو تا گل کنه پیوارِ بختم
بیو تا زیرِ سایه ی ذوالفقارت
دوباره سایه بندازه درختم
بیو تا بَی تش و برقِ تیی تو تیی گل بشکفه، شونم بجوشه
کنارِ سر دو رهیه دل مو ، تا کی قبی بندیر سر دردِش بپوشه
بیو جون جدت سرسا مکن ده
پکهسم بسکه پییم ره وُ رونَ
گرونه دردِ بی درمونِ تهنی
بیو درمون کن ایدردِ گرونَ
همه دلتنگت ویبن روز جمعه مو دلتنگِ تونم هر شو وَ هر رو
دلت ار سی مونه کافر نسخته! درا شیعه ی علی نَ زر سراکو
****
نامه ای برای غزل(1)
گِلی کردی وُ گفتی دل گرُهته
وَ دهست ای سفر مشکل گِرُهته
مو نونهسم که ییقر بی وفایَی
وه راه و رسم عاشقل جدایَی
مو بی تو حال و روزم شوسهونه
تیم هر شو ستینه آسمونه
غزل سی مُو دَ نیگَی تا بسوزُم
سراغی نیگری وَی حال و روزُم
تو رفتی و غزونم کردی ای دوس
سر ایره نیمه جونم کردی ای دوس
چه بد کردم که پشتم کرده یی تو
غم دنیانَ پشتم کرده یی تو؟
اگر چه درد دیری سخته اما
سرانجوم اسیری سخته اما
مو ایرم تا بسازم بی غم خوم
مو ای دنیی خرابه بی تو نیخوم
***
(زرآورد)
مِن زرآورد خيالُم كَوگِ دل بال ايزنه
تير تفنگي كِرده اِي دل كَوگَ مِن بال ايزَنه
مِن زرآورد خيالُم كَوگِ دل چال ايكنه
جاكَپَر برفَش نِشَهسِه تِيرهِ مال ايكنه
مِن زرآورد خيالُم هَركَ بِي يارش خَشِه
چالِيَلمون پُر خرنگ و بيلَهَرَل مِن تَشِه
مِن زرآورد خيالُم پُر كنيت پَن تير پرون
زين كنيتون اسبِ دلمَ تا برَيم "زنمَسكنون"
مِن زرآورد خيالُم هوفَ هوفِ باد اِيا
ميش و بز كارَي وَرارِن كُرچپونُم شاد اِيا
مِن زرآورد خيالُم ني بزن شادُم بكن
يا كه ايميرُم وَ عشقِش يا كه آبادُم بكن
مِن زرآورد خيالُم كُم زمين دِهرِهسَ بي
صفحَه صفحَش گُل نگين و بو چويل پيچِهسَ بي
مِن زرآورد خيالُم مَهسِ مَهس آبيدِمِه
چي گُلي وَر دَهسِ بادِ دَهسَ دَهس آبيدِمِه
مِن زرآورد خيالُم "آريا"ي عشقمي
كَوگِ مَهسِ چالِ "كوكَك" مِن هواي عشقمي
مِن زرآورد خيالُم كِهلَيِ دل بَهسَ بي
پاكريكي سر سَراَو بي سرتَوالُم خَهسَ بي
مِن زرآورد خيالُم شاعري دلخَهسَيَم
مِن "دِغَهزَل"دردَمندي عمريَه پابَهسَيَم
مِن زرآورد خيالُم پيتَ سر برفِش كُنُم
هرچه اِي دل پيت وَرارِه نيترُم وَصفِش كُنُم
ابوذر شریفی
welcome
